De radeloze rede vol opgekropte moed.

Trekken in verminkte nachten voorbij

als in een bonte stoet.

Troosteloos verlangen in nevelen omhuld.

Het minzame verachten

als ware het jouw schuld.

Maakt dat wij beide falen in diepe ergernis.

Gevoelens die verschalen

totdat er niets meer is.