Ongrijpbaar weeft mijn geest

gevangen in het duister.

De helpend slimme hand

van het speurende geluk.

De dageraad bazuinde

reeds de morgen.

Onwetend van de avond en de rust.

Het teder blozende verlangen,

omhuld door onnozelheid en pijn.

Met manke onschuld omhangen

niets anders dan te zijn.