Dwingend genieten gedreven door instinct.

Als een stervende vogel

die zijn laatste liedje zingt.

Volgepropt met niets

een zeepbel spat in het rond.

Dwaas en melig staren,

verbazing op je mond.

Niets te kunnen denken

 je hart een grote wond.

Illusies al lang begraven

in een keer alles kwijt.

Laat mij maar lekker dwalen,

dwalen door de tijd.