Bedrukt neem ik de dag ter hand in deze frisse lente.

Er is nog zo veel missen, waar ik maar niet aan wen.

Van mensen die ik liefhad, mensen die ik ken.

Steeds sneller gaan zij heen, gaan zij ons verlaten,

ik had toch nog zo graag met ze willen praten.

Weemoedig kijk ik om en blik in het verleden.

De beelden die ik zie zij worden langzaam vager.

Begrijpen kan ik niet mijn denken wordt steeds trager.

Voor mij blijft deze lente fris, totdat, totdat er niets meer is.