Defensiebeleid

Naast alle economische factoren die op elkaar inwerken is er ook het defensiebeleid van de EU. Tot dusverre wordt dat gekenmerkt door onderlinge verdeeldheid ten aanzien van de inzet van troepen bij brandhaarden in de wereld. Hoewel het belang van een Europese krijgsmacht groot is blijkt in de praktijk dat regeringen geen eenduidig beleid voeren mbt dit onderwerp. De verdeeldheid leidt tot onmacht en de inzet voor conflicten in de wereld wordt bepaald door de prioriteit van de individuele regeringen met alle gevoeligheden van dien. Nederland heeft met betrekking tot deelname in de wereld voornamelijk de keus gemaakt te laveren tussen de veiligheidsraad en de wensen van Amerika, steun te verlenen bij operationele acties in de wereld. De Europese defensiepolitiek kenmerkt zich door een onderlinge verdeeldheid, een kleuterklas waardig.

Dat gebeurt in hoofdzaak door het diplomatieke touwtrekken tussen coalitiepartners, met besluiteloosheid als gevolg. Europese regeringen hebben verschillende ideeën over dreigingen in de wereld en interpreteren deze afzonderlijk. Men is het wel eens om een Europese strijdmacht te vormen, maar in de praktijk gebeurt dat maar sporadisch. Dat heeft ook te maken met het potentieel aan ontwikkelen van defensie- producten zoals, tanks, gevechtshelikopters, gevechtsvliegtuigen, marineschepen en ga zo maar door. Ieder land ontwikkeld zijn eigen systemen voor land, lucht en zeemacht waardoor bv Engelse onderdelen niet passen op andere Europese gevechtssystemen enz. Kenmerk is ook de taalbarrière tussen de Europese partners onderling. Ook op defensiebeleid heeft Europa nog een lange weg te gaan. In die zin hebben ze niets van het verleden geleerd zoals de verdeeldheid vlak voor de tweede wereldoorlog toen men dacht dat alles met onderhandelen opgelost kon worden. Europese leiders denken nog steeds dat alles met onderhandelen opgelost kan worden. Vandaar dat de NAVO een traag en log orgaan is, en eigenlijk niet wezenlijk bijdraagt aan het oplossen van conflicten in de wereld. Onder het motto van, wij komen alleen als het veilig is. Zodra er geschoten wordt, zijn we weg. Vooral Nederlandse militairen hebben hierin een laffe houding getoond ten aanzien van moslims in Screbrenica, door deze niet te beschermen met hun eigen leven. Gevolg daarvan was dat 1700 moslim mannen zijn vermoord door Serviërs, in koelen bloede. Geen indrukwekkende vertoning. Geen Europees leger dus. Het enige voordeel wat ik zie is dat, in tegenstelling tot de vorige eeuw, er nu geen kans is dat men elkaar aanvalt, en er dus relatieve rust is in de onderlinge verhoudingen. Duitsland en Frankrijk, met twee oorlogen, weet u wel. Het geneuzel in Nederland over het uitzenden van militairen naar risicogebieden is ook een beschamende vertoning. Nederland heeft immers ingezet op een robuuste strijdmacht, denk maar aan de zwaar bewapende Apache helikopters, de joint strike fighters die we gaan aanschaffen, de marine, die kruisrakketen wil aanschaffen, Nachtzichtapparatuur etc. alles om robuust op te kunnen treden. Maar wat doet Nederland, dat zet in op vreedzame missies. Als deze situatie zich in Nederland voordoet hoe ter wereld wil je dan een Europees leger opzetten met onze andere partners. Komt er niet, nooit.